_______            ___   ______     _      __
 /_  __(_)___  _____( _ ) /_  __/____(_)____/ /_______
  / / / / __ \/ ___/ __ \/|/ / / ___/ / ___/ //_/ ___/
 / / / / /_/ (__  ) /_/  </ / / /  / / /__/ ,< (__  )
/_/ /_/ .___/____/\____/\/_/ /_/  /_/\___/_/|_/____/
     /_/

Automatyczne montowanie partycji podczas uruchamiania systemu

Dla takiego dysku należy utworzyć wpis w pliku /etc/fstab. Ten plik jest czytany podczas ładowania systemu, stąd wiadomo, który dysk należy podmontować jako "/" (root - główny system plików). Bardzo rzadko występuje tam standardowe nazewnictwo dla dysków, takie jak na przykład /dev/sda1. Raczej występują tam UUID lub PARTUUID. Klasyczne oznaczenia bywają zwodniczne, mogą zmieniać się, kiedy podłączymy kolejny dysk. Dostęp do UUID oraz PARTUUID uzyskujemy za pomocą polecenia blkid. Wywołanie tego polecenia, w niektórych distro możemy wymagać uprawnień roota.

$ sudo blkid
/dev/sda1: UUID="240040b5-fda6-4540-95f2-ce02cfdc96b9" TYPE="ext4" PARTUUID="802e3498-01"
...

Jeśli nie wiemy czy wybrać UUID lub PARTUUID, to spójrzmy na linię, która montuje glówny system plików. Na podstawie tego możemy zdecydować, którą z tych informacji należy umieścić. Sam wpis wygląda następująco:

UUID="..."	/home	ext4	defaults	0	2

Gdzie:

• UUID="..." - UUID (identyfikator urządzenia) sciągnięty z wyniku polecenia blkid,
• /home - punkt montowania,
• ext4 - montowany system plików
• defaults - opcje systemów plików, każdy system posiada swoje, ext4 posiada opcję defaults dla domyślnego zestawu,
• 0 - oznacza ustawienie kopii zapasowej programu dump,
• 2 - oznacza ustawienie sprawdzania systemu plików przez program fsck. Wartość 2 oznacza ze system będzie sprawdzany po głownym systemie plików.

~xf0r3m